افشای سهم استرالیا در تامین ماشین کشتار رژیم صهیونیستی

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، گزارش تحقیقاتی که به‌تازگی توسط Declassified Australia با همکاری Ditch منتشر شد، از صادرات گسترده و مداوم تجهیزات نظامی از استرالیا به اراضی اشغالی پرده برداشت.

این گزارش براساس افشاگری‌های قبلی هر ۲ رسانه تهیه شده است. اما به هیچ وجه گسترده‌ترین سند در مورد مولفه مادی دخالت استرالیا در کشتار فلسطینیان در غزه توسط رژیم صهیونیستی نیست.

علاوه بر افشای دروغگویی دولت این کشور و سران آن، به دلیل انکار چنین حمایتی، مطالب موجود در گزارش، این فرضیه را تقویت می‌کند که کانبرا به جرم کمک مادی به جنایت‌های جنگی، که خود نقض قوانین بین‌المللی است، مجرم شناخته شده است.

این گزارش نشان می‌دهد که چنین صادراتی، پس از اولین افشاگری Declassified در ماه جولای (تیر/مرداد) و در بحبوحه آگاهی روزافزون از نقش مستقیم استرالیا در کمک به ماشین جنگی صهیونیستی، ادامه داشته است.

براساس این گزارش، آخرین محموله قطعات جنگنده اف-۳۵ حدود ۲ هفته قبل از سیدنی به مقصد اراضی اشغالی، در قسمت بار یک پرواز مسافربری برنامه‌ریزی شده از فرودگاه بین‌المللی سیدنی صادر شد.

این محموله بخشی از تجارتی بود که در طول ۲ سال نسل‌کشی رخ داده است. سوابق حمل‌ونقل محرمانه، که اساس این گزارش بودند، در مجموع ۶۸ محموله قطعات هواپیمای جنگنده اف-۳۵ را که بین اکتبر ۲۰۲۳ (مهر ۱۴۰۲) و سپتامبر ۲۰۲۵ (شهریور/مهر ۱۴۰۴) به‌طور مستقیم از استرالیا به اراضی اشغالی پرواز کرده است، فهرست کرده‌اند.

نکته قابل توجه این است که سوابق حمل‌ونقل نشان می‌دهد که تعداد محموله‌های قطعات جنگنده مشترک که به‌طور مستقیم از استرالیا به اراضی اشغالی ارسال شده است، بلافاصله پس از آغاز بمباران غزه توسط رژیم صهیونیستی در شامگاه ۷ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲) افزایش یافته است، به‌طوری که تنها در یک ماه نوامبر ۲۰۲۳ (آبان/آذر ۱۴۰۲)، ۱۰ محموله جداگانه از استرالیا به اراضی اشغالی ارسال شده است.

این نشان می‌دهد که به دور از اتفاقی یا روتین بودن، ارتباط مستقیمی بین صادرات استرالیا و تلاش‌های جنگی رژیم صهیونیستی وجود دارد.

ماه‌های اکتبر و نوامبر ۲۰۲۳ شاهد یکی از وحشیانه‌ترین مراحل نسل‌کشی بود. این نسل‌کشی بر جت‌های جنگنده اف-۳۵ رژیم صهیونیستی متمرکز بود. این جنگنده‌ها بدون هیچ تبعیضی تسلیحات را بر روی ساختمان‌های مسکونی و زیرساخت‌های غزه، از جمله بیمارستان‌ها، در مرحله اول کارزاری با هدف غیرقابل سکونت کردن نوار غزه و آماده‌سازی برای نابودی جامعه فلسطین، پرتاب می‌کردند.

پایگاه وورلد سوسیالیست وب نوشت: تلاش دولت استرالیا برای ارسال قطعات به ارتش اسرائیل، برای اطمینان از ادامه بمباران حکایت دارد.

آنتونی آلبانیزی، نخست‌وزیر استرالیا در آن زمان، برخلاف اظهارات بی‌اساس اخیرش در مورد نگرانی از کشتار‌های جمعی، از جمله سرسخت‌ترین سران بین‌المللی در حمایت از این حمله بود.

با وجود به رسمیت شناختن اخیر فلسطین توسط حزب کارگر و درخواست آتش‌بس، ارسال کالا‌های نظامی به اراضی اشغالی تضمین می‌کند که ظرفیت آن برای کشتار فلسطینیان بدون هیچ مانعی ادامه یابد. به عبارت دیگر، این صادرات، دروغ بودن لفاظی‌های دولت استرالیا را آشکار می‌کند و آن را به‌عنوان عملی برای کنترل بدبینانه آسیب‌ها افشا می‌کند.

در گزارش Declassified آمده است: از ۶۸ محموله مستند شده، ۵۱ محموله با کد پستی ۸۹۵۵۰۰۰، واقع در اسرائیل، مشخص شده‌اند که گیرنده نهایی آنها در نواتیم با کد پستی ۸۹۵۵۰۰۰ است. این آدرس با آدرس پایگاه هوایی نواتیم، واقع در صحرای نقب اسرائیل و پایگاه ۳ اسکادران اف-۳۵ نیروی هوایی اسرائیل، مطابقت دارد.

نکته قابل توجه این است که آخرین محموله از ویلیام‌تاون در استرالیا، محل استقرار ناوگان اف-۳۵ نیروی هوایی استرالیا آغاز شد و از طریق فرودگاه سیدنی به‌طور مستقیم به نواتیم رسید. دولت استرالیا طی ۲ سال گذشته، مجموعه‌ای از بهانه‌های متناقض را برای تجارت مداوم با رژیم صهیونیستی مطرح کرده است.

در اواخر ماه جولای (تیر/مرداد)، پس از انتشار نخستین گزارش Declassified، از پنی وانگ، وزیر خارجه استرالیا در پارلمان این کشور درمورد صادرات پرسش شد. وانگ در پاسخی خشمگین ادعا کرد که چنین صادراتی فقط شامل قطعات «غیرکشنده» می‌شود. اما بدیهی است که قطعاتی که به عملکرد یک جت جنگنده کمک می‌کنند و آن را قادر می‌سازند تا بمب‌ها را بر روی غیرنظامیان پرتاب کند، کشنده هستند.

Declassified پاسخ متناقض دیگری را که سال گذشته توسط یک مقام ارشد وزارت دفاع استرالیا در پاسخ به پرسشی مشابه ارائه شده بود، یادآوری کرد. او ادعا کرده بود که بسیاری از صادرات در واقع صادرات نبودند، بلکه برای تعمیر یا نگهداری به اراضی اشغالی منتقل می‌شدند و سپس به استرالیا بازگردانده می‌شدند.

این توضیح غیرقابل قبول با آخرین گزارش رد شد. علاوه بر اینکه قطعات به‌طور مستقیم به پایگاه اصلی اف-۳۵ ارتش اشغالگر ارسال می‌شوند، ماهیت آنها بعید است که برای تعمیر ارسال شوند.