رویای امام حسین علیه السلام و پرسش علی اکبر (ع)

 به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، حضرت علی بن الحسین (علی اکبر (ع)) فرزند بزرگ امام حسین در ۱۱ شعبان سال ۳۳ هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود. مادر بزرگوار وی لیلا دختر ابی مره است.

امام حسین(,ع) می‌فرماید:

هرگاه مشتاق دیدار پیامبر می‌شدیم به چهره او می‌نگریستیم"؛ به همین جهت روز عاشورا وقتی اذن میدان طلبید و عازم جبهه پیکار شد، امام حسین چهره به آسمان گرفت و گفت "اللهم اشهد علی هؤلاء القوم فقد برز الیهم غلام اشبه الناس برسولک محمد خلقا و خلقا و منطقا و کنا اذا اشتقنا الی رؤیة نبیک نظرنا الیه... "  

بیشتر بدانید؛  چرا حضرت علی اکبر علیه السلام مورد توجه ویژه قرار گرفت؟

در توقفگاه قصر بنی مقاتل، امام حسین علیه السلام به جوانان خاندان خود دستور داد آب بردارند و سپس در آخر شب به کاروان دستور حرکت داد. امام همچنان که بر روی اسب بود، اندک خوابی او را فرا گرفت و پس از این که بیدار شد، چند بار گفت: «انالله و انا الیه راجعون و الحمدلله رب العالمین»

فرزندش علی اکبر پیش آمد و گفت: «ای پدر، چرا حمد خدا به جا آوردی و «انا لله و انا الیه راجعون» گفتی؟
فرمود: «پسرم. لحظه‌ای به خواب رفتم و در خواب، اسب سواری را دیدم که می‌گفت: این گروه می‌روند و مرگ نیز به سوی آن‌ها می‌رود. دانستم که او همان جان ماست که خبر مرگ ما را می‌دهد.
علی اکبر گفت: «پدر جان! خداوند برای ما بدی پیش نیاورد. مگر ما بر حق نیستیم؟»

فرمود: «چرا، سوگند به آن خدایی که بازگشت بندگان به سوی اوست، ما بر حق هستیم»

علی اکبر گفت: «پس باکی نداریم از این که بر حق بمیریم»

امام حسین علیه السلام به او فرمود: «خدایت بهترین پاداشی که فرزند از پدر خود می‌برد به تو عنایت کند»

منبع: جهان نیوز/