درصد اندکی از مشاغل انگلیس در اختیار رنگین پوستان

در آغاز گزارش, خانمی سیاه پوست که مدیر یک انتشاراتی به نام « بانیر بوکس» (Bonnier Books) است, گفت: نمی توانم رنگ پوستم را تغییر دهم. نمی توانم زن بودن خود را تغییر دهم. نمی توانم طبقه زندگی خود را تغییر دهم , که البته نمی خواهم تغییرش بدهم! من به خودم افتخار می کنم, به اصالت خودم افتخار می کنم, اگر مجبور باشم سخت کار کنم بگذارید همین طور بماند و سخت کار کنم! من اکنون در این جایگاه هستم و پادش این کارم را دارم می گیرم و قصد دارم به دیگران کمک کنم تا عملکردشان مثل من باشد.
اسکای نیوز افزود: گزارش ها نشان می دهد از هر 10 هزار و 97 مدیر انگلیسی فقط 51 مدیر سیاه پوست یا از اقلیت های نژادی هستند. در این گزارش مشاغل مختلفی از بخش پلیس تا رسانه ها مورد بررسی قرار گرفتند.
یکی از سیاه پوستان گفت: شما از مزایای شایستگی هایی که دارید برخوردار نمی شوید. شما باید سخت تلاش کنید تا بر تصویری که از شما دارند و شما را نیروی خوبی نمی دانند, غلبه کنید.
فرد دیگری گفت: من خیلی خوش شانس بودم که بلند پروازی داشتم, من همچنین پشتکار داشتم و می دانستم با موانعی روبرو خواهم شد که باید برای فائق شدن بر آنها و رسیدن به جایگاهی که دیگران دارند تلاش مضاعف به خرج دهم. من خوش شانس بودم که از چنین چیزی اطلاع داشتم و فردی مصمم بودم. شاید عده زیادی از افراد از چنین چیزی مطلع نباشند و نیازمند کمک باشند تا بتوانند کارشان را انجام دهند.
فرد دیگری گفت: من در منچستر بزرگ شدم و خیلی به رسانه ها توجه نداشتم اما مجله مطالعه می کردم و مجلات را دوست داشتم. من هرگز کسی را ندیدم که در سمت های پر قدرت باشد که لهجه یا چهره اش با من شباهت داشته باشد. اگر افرادی که نماینده شما و محله شما هستند صدایشان شنیده نشود, ما چگونه می خواهیم بهترین استعدادها را در سراسر کشور جذب کنیم؟.
فرد سیاه پوست دیگری گفت: وقتی در انگلیس مدرسه رفتم به من گفته شد که سیاه پوست هستم. این مسئله برای من محدود کننده بود. واکنش من همیشه این بود که می گفتم: نمی دانم شما درباره چه چیزی صحبت می کنید؟.
اسکای نیوز افزود: از میان مدیران سیاه پوست , آسیایی تبار و عضو اقلیت های نژادی در انگلیس فقط 10 نفر زن هستند.
خانمی که عضو یکی از اقلیت های نژادی بود گفت: از زمانی که من سردبیر مجله زنان شدم, فقط به این علت که نام و چهره من در مجله بود ,واقعا شگفت انگیز بود که تعداد زنان جوان آسیایی تباری که در رویدادهای مجله ما شرکت می کردند و با ما تماس داشتند خیلی زود افزایش یافت.
فرد دیگری گفت: وقتی که ما وارد خودرو می شویم مقصد خود را مشخص می کنیم و می دانیم که باید کجا برویم اما نمی دانیم موانع پیش روی ما چه خواهند بود؟ نمی دانیم تصادف خواهیم کرد یا اینکه خودرو خراب خواهد شد یا خیر؟ ما وقتی با مانع روبرو می شویم معنی اش این نیست که متوقف خواهیم شد بلکه باید مسیر دیگری را پیدا کنیم. شاید مدت زمان رسیدن به مقصد طولانی تر از زمانی شود که اول برایش برنامه ریزی کرده بودیم , اما به مسیر ادامه می دهیم.